Inloggen
Wanneer kinderen bij een scheiding betrokken zijn, dan stellen ouders een ouderschapsplan op. Dit ouderschapsplan is een document waarin ouders alle afspraken rondom de kinderen vastleggen. Dit omvat praktische vragen zoals: Waar wonen de kinderen? Hoe is de omgang geregeld? Hoe worden de vakanties verdeeld? Maar ook omgangsvormen zoals: Hoe nemen ouders belangrijke beslissingen en hoe zorgen ze dat ze respectvol over elkaar blijven spreken?
Het ouderschapsplan
Ouders zijn verplicht om de kinderen te betrekken bij het ouderschapsplan. Hierbij is het belangrijk om rekening te houden met de leeftijd en het ontwikkelingsniveau van het kind, omdat behoeften en wensen kunnen veranderen. Kinderen kunnen vaak al op jonge leeftijd hun belangen duidelijk maken en willen vaak inspraak over de omgangsregeling. Uiteindelijk beslissen de ouders hierover en blijven zij verantwoordelijk voor de afspraken in het ouderschapsplan.
Het ouderschapsplan is een nuttig instrument om afspraken vast te leggen en biedt houvast aan het gezin na de scheiding. Waar ouders voorheen samen optrokken in de opvoeding van hun kinderen, moeten ze elkaar nu niet alleen als partners, maar ook als ouders loslaten.
De rechter hecht veel waarde aan de belangen van het kind. Een ouderschapsplan is daarom verplicht als er minderjarige kinderen bij de scheiding betrokken zijn en wordt tegelijk met het echtscheidingsverzoek meegestuurd en bekrachtigd door de rechter.
Belang van het kind voorop!
Wanneer ouders qua opvoeding en verzorging van de kinderen op één lijn liggen, zie je in de praktijk dat ouders in deze situatie prima in staat zijn om zelf een ouderschapsplan op te stellen. Zo wordt het doel bereikt: het borgen van de belangen van het kind.
Helaas is de praktijk vaak weerbarstiger. Als ouders tijdens het huwelijk of de relatie al van mening verschilden over de opvoeding en verzorging van de kinderen, zet die strijd zich vaak voort via het ouderschapsplan. Soms maken ouders een zeer gedetailleerd ouderschapsplan, wat eigenlijk een verkapte vorm van controle is over een situatie die ze na de scheiding niet meer samen in de hand hebben.
Het komt ook voor dat het ouderschapsplan wordt gebruikt om de ander onder druk te zetten, bijvoorbeeld door te chanteren met de omgangsregeling om een hogere partneralimentatie te verkrijgen. Of de afspraken in het ouderschapsplan worden gebruikt om de ander te straffen als vergelding voor het aangedane verdriet. Ouders kunnen zo in hun eigen conflict opgaan, dat ze niet beseffen welk leed ze hun kinderen aandoen.
Een gecertificeerd financieel planner gericht op scheiden zal ouders erop wijzen dat een ouderschapsplan geen statisch document is. Het moet regelmatig geëvalueerd worden, afhankelijk van de ontwikkeling van de kinderen en veranderende omgevingsfactoren. Als het nu al niet lukt om de strijdbijl te begraven, zal dat in de toekomst ook moeilijk blijven. Daarom is het belangrijk om, naast het opstellen van het ouderschapsplan, ouders ook ondersteuning te bieden om hun gedrag te veranderen.
